Fransa prezidenti Emmanuel Makronun Parisdə keçirilən illik səfirlər konfransında səsləndirdiyi son bəyanatlar siyasi mahiyyəti və mənəvi xislətindən xəbər verməklə yanaşı, ölkədə getdikcə dərinləşən daxili böhranlardan diqqəti yayındırmaq cəhdi kimi görünür. Azərbaycanı, Rusiyanı və hətta İlon Maskı Fransanın və onun dənizaşırı ərazilərinin işlərinə müdaxilədə günahlandıran Makron real problemlərlə mübarizə apara bilmədiyini gizlətmək üçün ümidsiz bir səy göstərir.
E.Makron çıxışı zamanı Rusiyanı, Azərbaycanı və amerikalı multimilyarder İlon Maskı Avropa seçkilərinə müdaxilədə ittiham edib. Fransanın dövlət başçısının sözlərinə görə, Rusiya "öz ittifaqlarını dəyişib" və "Qarabağda Azərbaycanın fəaliyyətlərini dəstəkləyib". Bu barədə o, Yelisey Sarayının X sosial şəbəkəsindəki səhifəsində yayımlanan çıxışında bildirib.
Makron həmçinin bəyan edib ki, sən demə, Ermənistanda "Moskvaya güzəştə getməyən qətiyyətli bir baş nazir" var. Bununla yanaşı, o, Azərbaycanı "Fransanı əsla qəbuledilməz şəkildə destabilizasiya etmək cəhdləri"ndə ittiham edib, rəsmi Bakını Fransanın dənizaşırı ərazilərdəki, o cümlədən Yeni Kaledoniyayadakı proseslərə müdaxilə etdiyini iddia edib.
"Bir neçə həftə əvvəl Rumıniya Rusiyaya açıq şəkildə aid edilən seçkilərə müdaxilə və manipulyasiyalar səbəbindən prezident seçkilərini ləğv etməyə məcbur oldu. Kim on il əvvəl belə bir şeyi düşünə bilərdi? Fransa son aylarda Yeni Kaledoniya da daxil olmaqla, əksər ərazilərində Azərbaycanın əsla qəbuledilməz müdaxiləsinə məruz qaldı", - deyə Makron vurğulayıb.
O daha sonra deyib ki, X sosial şəbəkəsinin sahibi İlon Mask birbaşa seçkilərə müdaxilə edib. "Əgər on il əvvəl kimsə bizə dünyanın ən böyük sosial şəbəkələrindən birinin sahibinin yeni reaksiyaçı beynəlxalq hərəkatı dəstəkləyəcəyini və birbaşa seçkilərə, o cümlədən Almaniyada müdaxilə edəcəyini desəydi... Kim bunu təsəvvür edə bilərdi? Bu, yaşadığımız dünyadır", - E.Makron söyləyib.
Emmanuel Makronun son bəyanatları bir daha göstərdi ki, Fransa reallıqla üzləşməkdən boyun qaçırır və öz uğursuzluqlarına görə xarici düşmən axtarır. Bu çıxış yalnız bir şeyi açıq şəkildə sübut edir: Makron ölkəsindəki həll olunmamış problemlərlə mübarizə aparmaq əvəzinə, diqqəti yayındırmağa çalışır. Onun dedikləri reallıqdan uzaq, daxili auditoriyanı aldatmaq üçün hazırlanmış, heç bir faktoloji əsas daşımayan bir ritorikanın məhsuludur.
...Fransanın beynəlxalq siyasətdə tutduğu mövqe çoxdan ikiüzlülük nümunəsinə çevrilib. Azərbaycanı "destabilizasiya yaratmaqda" ittiham edən Paris, əslində, onilliklərdir Ermənistanı açıq şəkildə dəstəkləyərək, Cənubi Qafqazda sabitliyin və sülhün bərqərar olmasının qarşısını alır. Ermənistanın işğal altında saxladığı ərazilərdə törətdiyi vəhşiliklərə - etnik təmizləmələrə, mədəni irsin məhv edilməsinə, ekoloji soyqırıma göz yuman Fransa, bu cinayətləri bilavasitə himayə edib. Lakin Azərbaycan beynəlxalq hüququn prinsiplərinə uyğun olaraq öz torpaqlarını azad etdikdə, Paris bu ədaləti kölgə altına almaq üçün saxta ittihamlarla çıxış etdi. Bu, yalnız bir məqsədə xidmət edir - Fransanın öz maraqlarını qorumaq üçün tətbiq etdiyi ikiüzlü siyasəti gizlətməyə.
Yeni Kaledoniya məsələsi isə Fransa rəhbərliyinin daha bir zəif nöqtəsini üzə çıxarır. Makronun bu bölgədəki vəziyyəti Azərbaycanın müdaxiləsi kimi təqdim etməsi, əslində, Fransanın öz müstəmləkə siyasətinin nəticəsidir. Yeni Kaledoniyada yerli əhalinin hüquqları uzun illər boyu ayaqlar altına atılmış, bu ərazilər isə resurs mənbəyi kimi istifadə edilmişdir. Fransa rəhbərliyi yerli xalqın narazılıqlarını həll etmək əvəzinə, günahı kənarda axtarmaqla məşğuldur. Bu, nəinki öz xalqına, həm də beynəlxalq ictimaiyyətə qarşı açıq bir hörmətsizlikdir.
Makronun çıxışı onun daxili problemlərlə üzləşməkdə acizliyinin və öz uğursuzluqlarını ört-basdır etmək üçün istifadə etdiyi üsulların növbəti sübutudur. Seçki manipulyasiyası, iqtisadi böhran və sosial narazılıqla üz-üzə qalan Fransa rəhbərliyi, xarici düşmən obrazı yaratmaqla diqqəti yayındırmağa çalışır. Ancaq bu taktika artıq işləmir. Makronun bəyanatları, beynəlxalq arenada onun liderliyini daha da zəiflədir və Fransa dövlətinin nüfuzuna ciddi zərbə vurur.
Azərbaycan Fransa kimi, beynəlxalq hüququ pozaraq deyil, ona tam sadiq qalaraq öz ərazi bütövlüyünü təmin edib. Bu, yalnız Azərbaycanın suveren hüququ deyil, həm də beynəlxalq prinsiplərə əsaslanan ədalət təzahürüdür. Makronun Azərbaycanı ittiham etməsi, yalnız öz ölkəsindəki böhranları unutdurmaq məqsədi güdür və heç bir hüquqi əsas daşımır.
Fransanın beynəlxalq nüfuzunu bərpa etmək üçün, ilk növbədə, öz daxili problemlərini həll etməsi, müstəmləkə siyasətindən əl çəkməsi və ikili standartlardan uzaqlaşması lazımdır. Əks halda, Parisin saxta ritorikası yalnız manipulyasiyanın bir aləti olaraq qalacaq, mənəvi dəyərini isə tamamilə itirəcək.
Emmanuel Makron yenə də manipulyasiyaların qaranlıq labirintində yolunu azaraq, beynəlxalq hüququn prinsiplərini pozan tərəfi deyil, ona sadiq qalan Azərbaycanı hədəf seçir. Onun iddiaları nəinki absurddur, hətta onların arxasında duran motivlər açıq-aydın manipulyativdir. Azərbaycan beynəlxalq hüquqa hörmət göstərərək öz torpaqlarını azad edib, bu isə BMT Təhlükəsizlik Şurasının qətnamələrində təsbit olunmuş suveren hüquqdur. Lakin Makron daxili siyasi böhranların kölgəsində, öz uğursuzluqlarını ört-basdır etmək üçün Azərbaycanın adına yalanlar yazır, dünya ictimaiyyətinin diqqətini yayındırmağa çalışır.
Fransa onilliklər ərzində Ermənistana açıq dəstək verərək, Cənubi Qafqazda münaqişəni dondurmaqla kifayətlənməyib, həm də separatizmə rəvac verib. Paris yalnız Azərbaycanın işğal olunmuş ərazilərində törədilən dağıntılara, etnik təmizləmələrə və ekoloji soyqırıma göz yummayıb, eyni zamanda bu cinayətləri dəstəkləyib. Fransa beynəlxalq hüququ kobud şəkildə pozan Ermənistanı müdafiə etməklə, onun revanşist siyasətinə dəstək verib. Bu gün isə Azərbaycan öz ədalətli mövqeyini müdafiə edərkən, Makron və onun diplomatiyası bu uğurları qaralamaq üçün saxta ittihamlarla çıxış edir.
Makronun Azərbaycanın guya Fransa dənizaşırı ərazilərinə müdaxilə etməsi barədə səsləndirdiyi ittihamlar onun öz siyasi ritorikasında nə qədər uzağa getdiyini göstərir. Yeni Kaledoniya məsələsində Azərbaycanın adı hallandırılarkən, Fransa rəhbərliyinin bu əraziləri resurs mənbəyinə çevirdiyi və yerli xalqların hüquqlarını kobud şəkildə pozduğu bir daha üzə çıxır. Yeni Kaledoniyada baş verən narazılıqlar, əslində, Fransa müstəmləkə siyasətinin süqutunu və demokratiyaya sədaqətsizliyini əks etdirir.
Makron yerli əhalinin hüquqlarını təmin etmək əvəzinə, diqqəti Azərbaycanın üzərinə yönəldir. Bu ittihamlar, Fransanın dərin sosial problemlərinə, müstəmləkə idarəçiliyinin yaralarına və daxili siyasi böhranlarına diqqəti yayındırmaq məqsədini güdür. Halbuki, Yeni Kaledoniyadakı narazılıqların kökündə məhz Fransanın kolonial yanaşması dayanır. Yerli xalqın səsini eşitməyən Paris, hər dəfə repressiyalar və təkəbbürlü münasibətlə cavab verir.
Makronun bu cür ittihamları, Fransa siyasətinin mahiyyətində duran ikiüzlülüyün bariz nümunəsidir. Bir tərəfdən Paris beynəlxalq hüququn müdafiəçisi olduğunu iddia edir, digər tərəfdən isə bu hüquqları kobud şəkildə pozan Ermənistana dəstək verməklə, Cənubi Qafqazda gərginliyin davam etməsinə səbəb olur. Azərbaycanın suveren hüquqlarına hücum edərək, Makron yalnız öz ölkəsinin beynəlxalq nüfuzunu daha da zəiflədir. Fransa bu gün nəinki qlobal ədalətin müdafiəçisi deyil, həm də manipulyasiyalar və gərginliklə öz maraqlarını təmin etməyə çalışan bir ölkədir.
Makronun çıxışları yalnız daxili auditoriyaya ünvanlanmış yalanlar yığnağıdır. Lakin dünya dəyişir və köhnə manipulyasiya üsulları artıq işləmir. Azərbaycan nəinki ədalətə, həm də beynəlxalq hüququn prinsiplərinə sadiqliyi ilə seçilir. Fransa isə ikili standartlardan əl çəkmədikcə, nə beynəlxalq etimadı bərpa edə, nə də daxili problemlərini həll edə biləcək.
Bu ritorika sadəcə bir liderin zəifliyini deyil, həm də qlobal səhnədə ədalət və sabitlik anlayışına vurulan zərbəni göstərir. Makronun yalanları və manipulyasiyaları, yalnız Parisin mənəvi çöküşünü bir az da sürətləndirir. Amma dünya ədaləti tanıyır və Azərbaycanın mövqeyi tarix boyu həmişə olduğu kimi, bu gün də haqlıdır.
Paris yalnız Cənubi Qafqazda deyil, dünyanın müxtəlif bölgələrində - Afrikadan Sakit Okean hövzəsinə qədər - hələ də kolonial təsir metodlarından istifadə edir. Lakin müasir dövrün reallıqları göstərir ki, Fransa siyasətinin əsasını təşkil edən bu strategiyalar artıq iflasa uğrayır. Fransanın yaratdığı destabilizasiya təkcə regional sabitliyə zərər vermir, həm də onu beynəlxalq tərəfdaş kimi etibarsız hala gətirir.
Azərbaycanın ünvanına səsləndirilən əsassız ittihamlar, xüsusən də Parisin digər dövlətlərin daxili işlərinə birbaşa müdaxiləsini nəzərə alanda, daha da absurda çevrilir. Ermənistana silah satışı, separatçı rejimlərə siyasi dəstək - bunlar yalnız gərginliyin artmasına xidmət edir. Beynəlxalq hüququ müdafiə etdiyini iddia edən Fransa, əslində, xaos və qeyri-sabitliyin başlıca mənbəyinə çevrilmişdir.
Azərbaycan beynəlxalq hüququn prinsiplərinə sadiqliyini dəfələrlə sübut edib. Öz ərazi bütövlüyünü bərpa etmək Azərbaycanın təməl hüququdur və bu, BMT Təhlükəsizlik Şurasının qətnamələrində təsbit olunmuş ədalətdir. Bununla belə, Fransa beynəlxalq hüquqa və ədalətə hörmət göstərmək əvəzinə, sülhü pozan qüvvələri dəstəkləməkdə davam edir. Azərbaycanı qınamaqdan çəkinməyən Paris, əslində, öz siyasi maraqları naminə Cənubi Qafqazda sabitliyə mane olur.
Fəqət Makron fərqli bir yolu seçir. O, konstruktiv dialoq və həll yollarını araşdırmaq əvəzinə, gözəl və cazibədar sözlərin arxasında Fransanın geosiyasi ambisiyalarını gizlətməyə çalışır. Bu yanaşma yalnız Parisin beynəlxalq nüfuzuna ciddi zərbə vurur. Daha da önəmlisi, bu, beynəlxalq institutlara qarşı artan inamsızlıq mühitini gücləndirir – o institutlar ki, Fransa onları öz maraqları naminə manipulyasiya edir.
Fransa özünə olan beynəlxalq etimadı bərpa etmək istəyirsə, əvvəlcə öz səhvlərini qəbul etməlidir. Xarici düşmən axtarışından əl çəkib, daxili və xarici siyasətindəki uğursuzluqlarla üzləşməlidir. Fransa rəhbərliyi ikili standartlardan imtina etməli və beynəlxalq hüququn müdafiəçisi olduğunu sübut etməlidir. Əks halda, onun ritorikası yalnız manipulyasiya vasitəsi olaraq qalacaq və heç bir mənəvi çəkisi olmayacaq.
Azərbaycan isə öz haqlı mövqeyini müdafiə etməkdə davam edəcək. Ədalətə əsaslanan siyasəti ilə ölkəmiz beynəlxalq hüququn və sabitliyin müdafiəçisi olduğunu nümayiş etdirir. Fransa üçün isə həqiqət və ədalət maskalarının arxasında gizlənmək dövrü çoxdan bitib. Dünya artıq dəyişir və bu dəyişikliklər arasında Azərbaycan öz sadiqliyi və ədalət mübarizəsi ilə fərqlənir. Fransa isə yalnız köhnəlmiş siyasətindən qurtulmaqla yenidən hörmət və etibar qazana bilər.
